میریم توی سوپرمارکت، داروخونه یا مغازه های لوازم آرایشی و به سادگی تمام یک دئودورانت میخریم. اما این کالا که امروز جزو لاینفک زندگی ما شده، از کِی توی سبد خرید ما جا باز کرده؟
بوی بدن ما و فاکتور تفاوت نژادی در میزان تعریق و بوی بدن
بدن انسان دارای بوی مشخصی هست و در بین گونه های جانوری، انسان جزو بوناکترین گونه ها هست. از تیکه های غذا بین دندانهای ما که بوی نفس ما رو عوض میکنه، از رژیم غذایی متنوع ما که روی بوی تن ما تاثیر میذاره، از عادت ماهانه ی جنس ماده ی ما و کلی چیز دیگه میتونیم نام ببریم.
هر انسان بین ۳ تا ۴ میلیون غده ی تعریق در بدنش دارد که میتواند در روز تا ۲ لیتر عرق تولید کند.
این بازه اما بین نژادهای مختلف متفاوت است. مثلا ساکنین مناطق گرمسیر مثل اعراب، آفریقاییها و هندیها و ما ایرانیها به مراتب بوی عرق تیزتری نسبت به سفید پوستان شمال اروپا دارند. و به همین منوال از دید یک کُره ای یا چینی که به سختی بوی عرقش رو متوجه میشین یک سوئدی یا ایسلندی بوی عرق متعفنی دارد.
جالبه بدونید در بین نژادهای مختلف سیاهان آفریقایی/آمریکایی بیشترین بوی بدن و کره ای ها کمترین بوی بدن رو دارند. اصولا نژاد زرد با تفاوتی چشمگیر کمترین بوی تعریق رو بین انسانها دارد؛ تا حدی که تو یه دوره ای – شاید هنوز هم رایج باشه – اگر بوی عرق تن شما زیاد و آزار دهنده میبود میتونستین برای معافی از خدمت در ارتش ژاپن امیدوار باشید!
گرچه امروزه بوی بد تن فقط بوی بد تن بحساب میاد و نهایتا با یه دوش و یکی دو اسپری دئودورانت و عطر حل میشود، تو زمانهای قدیم به همین سادگی از این موضوع رد نمیشدند چرا که باور بر این بود که بوی بد تن هوای آلوده و بیماری های قابل شیوع رو شدت میدهد.
لذا تو فرهنگهای مختلف برای خلاصی از بوی عرق و تن تکنیک ها و مواد مختلفی وجود داشت که از آغشتن بدن با روغن زیتون خالص گرفته تا سرکه های شستشو، صابون و آب، مرهم ها و ماسک های آروماتیک رو میشه مثال زد.
تلاش برای غلبه بر بوی عرق و ایجاد محیطی استرلیزه از دیرباز تا امروز ادامه داشته و دارد، اما این تلاش به صورت سیستماتیک و با هدف تجاری سابقه ی چندانی در تاریخ ندارد و مربوط به یکی دو قرن اخیر میشود.
و اما دئودرانت ها چگونه عمل می کند؟ دئودورانت ها دفاع رو از حمله شروع میکنن. هنوز خیلی از این محصولات با ترکیبات آلومنیومی ساخته میشن و با ترکیب کلراید آلومینیوم راه تنفس غدد تعریق رو مسدود میکنند و با یک ماده آروماتیک بوی بدن رو ماسکه میکنند.
اما وجود کلراید آلومنیوم امروز یه جور نقطه منفی توی دئودورانتها حساب میشود و اگه توی تبلیغات دئودورانتها دقت کنیم مدام از عبارت بدون آلومنیوم استفاده میکنند.
چرا که کلراید آلومنیوم منافذ پوستی رو مسدود میکند و راه تعریق رو میبندد اما عرق در واقع نشانه ی تنفس پوست هست که بدن برای خنک نگه داشتن خودش ترشح میکند.
جدا از این کلراید آلومنیوم نه تنها باکتریهای مضر سطح پوست (که مسبب اصلی بوی عرق هستن) رو میکُشد، بلکه باکتریهای خوب که با باکتریهای مضر مبارزه میکند رو هم نابود میکند.
