زندگی نامه ایو سن لوران
ایو هِنری دونا مَتیو سَن لورن (Yves Henri Donat Mathieu-Saint-Laurent)، که بیشتر با نام ایو سن لورن شناخته شده است، از جمله بزرگ ترین و پرآوازه ترین طراحان در دنیای مد می باشد. در سال ۱۹۸۵ کارولین رونالدز میلبنک (Caroline Rennolds Milbank)، تاریخ دان عرصه ی مد دراین باره نوشت: "ایو سن لورن تأثیرگذارترین طراح مد در بیست و پنج سال گذشته بوده است که در واقع به خاطر نجات دنیای طراحی مد زنانه از درون مایه های دهه ی ۶۰ و نیز به خاطر تبدیل لیبل پوشاک حاضری به برندی قابل اطمینان و به نام شایسته ی تقدیر و ستایش است".
ایو سن لورن علاوه بر این به خاطر معرفی نوعی کت و شلوار رسمی زنانه به عرصه ی پوشاک تحسین می شود. او به اولین طراحی تبدیل شد که در نمایش های مد خود از مدل های بومی و محلی استفاده کرد و در این وادی دیگر فرهنگ های غیراروپائی را نیز مورد توجه قرار می داد.
یک مجموعه ی سه گانه از شرح حال ایو سن لورن تهیه شده و در دسترس است که اسامی آن ها به این ترتیب می باشد: "ایو سن لورن و خیابان پنجم مارسو پاریس ۷۵۱۱۶ (۵ Avenue Marceau ۷۵۱۱۶ Paris) هر دو محصول سال ۲۰۰۲ به کارگردانی دیوید تبول (David Teboul) و L'Amour محصول ۲۰۰۹به کارگردانی Pierre Thoretton از سومین اثر در این مجموعه ی سه گانه می باشد.
او سبک خود را برای تطبیق با تغییرات مد در آن دوره توسعه داد. او از نگاهی متفاوت به زیبایی شناسی خود نزدیک شد و به زنان کمک کرد تا با ظاهر راحت و در عین حال زیبا، اعتماد به نفس پیدا کنند. او همچنین به معرفی کت و شلوار تاکسیدو زنانه "Le Smoking" و استفاده از مراجع فرهنگی غیر اروپایی و مدل های متنوع شهرت دارد.
سن لوران در 1 اوت 1936 در اوران الجزایر از پدر و مادری فرانسوی، شارل و لوسین آندره ماتیو-سن لوران متولد شد. او در ویلایی در کنار دریای مدیترانه با دو خواهر کوچکترش، میشل و بریژیت بزرگ شد. سن لوران دوست داشت عروسک‌های کاغذی پیچیده بسازد و در اوایل نوجوانی، برای مادر و خواهرانش لباس طراحی می‌کرد
در سن 17 سالگی، سن لوران به پاریس نقل مکان کرد و در سندیکای هات کالچر ثبت نام کرد، جایی که طرح های او به سرعت مورد توجه قرار گرفت. میشل دی برونهوف، سردبیر ووگ فرانسه، سن لورن را به طراح کریستین دیور، غول دنیای مد معرفی کرد. سن لوران بعداً به یاد آورد: "دیور مرا مجذوب خود کرد." نمی‌توانستم جلوی او صحبت کنم. او اساس هنرم را به من آموخت. هر اتفاقی که قرار بود بیفتد، سال‌هایی را که در کنار او گذراندم هرگز فراموش نخوام کرد. تحت نظارت دیور، سبک سن لوران به رشد خود ادامه داد و توجه بیشتری به خود جلب کرد.
در سال 1953، سن لوران سه طرح را به مسابقه ای برای طراحان مد جوان که توسط دبیرخانه بین المللی نخ برگزار شد ارسال کرد. سن لوران مقام اول را کسب کرد. متعاقباً از او
.برای شرکت در مراسم اهدای جوایز که در دسامبر همان سال در پاریس برگزار شد دعوت شد
در طول اقامتش در پاریس، سن لوران با میشل دو برونهوف، که در آن زمان سردبیر نسخه فرانسوی مجله ووگ و ارتباطی با پدرش بود، آشنا شد. دی برونهوف، که توسط برخی به عنوان فردی با ملاحظه و تشویق کننده استعدادهای جدید شناخته می شود، تحت تاثیر طرح هایی قرار گرفت که سن لوران با خود آورده بود و به او پیشنهاد داد که قصد دارد یک طراح مد شود. سن لوران در نهایت یک دوره تحصیلی را در سندیکای هات کالچر گذراند، شورایی که صنعت مد لباس را تنظیم می کند و به کارمندان خود آموزش می دهد. سن لوران به توصیه او عمل کرد و پس از فارغ التحصیلی اوران را به مقصد پاریس ترک کرد، تحصیلات خود را در آنجا آغاز کرد و در نهایت به عنوان دانش آموز برتر فارغ التحصیل شد. بعداً، در همان سال، او دوباره وارد مسابقات بین‌المللی دبیرخانه نخ شد و برنده شد و دوستش فرناندو سانچز و دانشجوی جوان آلمانی کارل لاگرفلد را شکست داد.
مدت کوتاهی پس از پیروزی، او تعدادی طرح برای دی برونهوف آورد که شباهت زیادی به طرح هایی که کریستین دیور آن روز صبح به او نشان داده بود، تشخیص داد. دی برونهوف با دانستن اینکه دیور طرح‌ها را آن روز صبح خلق کرده است و مرد جوان نمی‌توانست آنها را ببیند، او را نزد دیور فرستاد که در همانجا او را استخدام کرد.
اگرچه دیور فوراً استعداد او را تشخیص داد، سن لورن سال اول خود را در خانه دیور با کارهای روزمره مانند تزئین استودیو و طراحی لوازم جانبی گذراند. در نهایت به او اجازه داده شد تا طرح هایی را برای مجموعه مد لباس ارسال کند. با گذشت هر فصل، طرح های بیشتری از دیور پذیرفته می شد. در آگوست 1957، دیور با مادر سن لوران ملاقات کرد تا به او بگوید که سن لوران را به عنوان جانشین او به عنوان طراح انتخاب کرده است. مادرش بعداً گفت که از این اظهارات گیج شده بود، زیرا دیور در آن زمان تنها 52 سال داشت. وقتی دیور در یک آبگرم در شمال ایتالیا بر اثر حمله قلبی شدید در اکتبر 1957 درگذشت، هم او و هم پسرش شگفت زده شدند.
دوران اولیه زندگی و تحصیلات ایو سن لورن
ایو سن لورن در شهر اوران ِ (Oran) الجزایر به دنیا آمد، سپس در الجزایر فرانسه (به مناطقی از الجزایر گفته می شود که توسط دولت فرانسه غصب شده بود) زندگی اش را ادامه داد. ایو سن لورن پس از پایان دوره ی متوسطه در جستجوی شغلی در عرصه ی مد به پاریس رفت و در سن ۱۷ سالگی به عنوان دستیار طراح پوشاک مد بانوان در کمپانی کریستین دیور (Christian Dior) استخدام شد.
در طول اقامتش در پاریس، سن لوران با میشل دو برونهوف، که در آن زمان سردبیر نسخه فرانسوی مجله ووگ و ارتباطی با پدرش بود، آشنا شد. دی برونهوف، که توسط برخی به عنوان فردی با ملاحظه و تشویق کننده استعدادهای جدید شناخته می شود، تحت تاثیر طرح هایی قرار گرفت که سن لوران با خود آورده بود و به او پیشنهاد داد که قصد دارد یک طراح مد شود. سن لوران در نهایت یک دوره تحصیلی را در سندیکای هات کالچر گذراند، شورایی که صنعت مد لباس را هماهنگ می کند و به کارمندان خود آموزش می دهد. سن لوران به توصیه او عمل کرد و پس از فارغ التحصیلی اوران را به مقصد پاریس ترک کرد، تحصیلات خود را در آنجا آغاز کرد و در نهایت به عنوان دانش آموز برتر فارغ التحصیل شد. بعداً، در همان سال، او دوباره وارد مسابقات بین‌المللی دبیرخانه نخ شد و برنده شد و دوستش فرناندو سانچز و دانشجوی جوان آلمانی کارل لاگرفلد را شکست داد.
مدت کوتاهی پس از پیروزی، او تعدادی طرح برای دی برونهوف آورد که شباهت زیادی به طرح هایی که کریستین دیور آن روز صبح به او نشان داده بود، تشخیص داد. دی برونهوف با دانستن اینکه دیور طرح‌ها را آن روز صبح خلق کرده است و مرد جوان نمی‌توانست آنها را ببیند، او را نزد دیور فرستاد که در همانجا او را استخدام کرد.
اگرچه دیور فوراً استعداد او را تشخیص داد، سن لورن سال اول خود را در خانه دیور با کارهای روزمره مانند تزئین استودیو و طراحی لوازم جانبی گذراند. در نهایت به او اجازه داده شد تا طرح هایی را برای مجموعه مد لباس ارسال کند. با گذشت هر فصل، طرح های بیشتری از دیور پذیرفته می شد. در آگوست 1957، دیور با مادر سن لوران ملاقات کرد تا به او بگوید که سن لوران را به عنوان جانشین او به عنوان طراح انتخاب کرده است. مادرش بعداً گفت که از این اظهارات متهیر شده بود، زیرا دیور در آن زمان 52 سال سن داشت. وقتی دیور در یک آبگرم در شمال ایتالیا بر اثر حمله قلبی شدید در اکتبر 1957 درگذشت، هم او و هم پسرش بسیار ناراحت شدند.
پس از فوت دیور صاحب و مدیر کل این کمپانی او به عنوان ریاست این نهاد برگزیده شد. گفتنی است که ایو سن لورن در سال ۱۹۶۰ خانه ی مد اختصاصی خود را افتتاح کرد و طولی نپائید که در ردیف بهترین و تاثیرگذارترین طراحان دنیا قرار گرفت. ایو سن لورن یا به اختصار YSL یک خانه ی مد تولیدات لوکس است که ایو سن لورن و شریکش، پیر برژ (Pierre Bergé)، از بنیانگذاران این مجموعه هستند. در حال حاضر استفانو پیلاتی (Stefano Pilati) طراح ارشد این مجموعه است.
در سال ۱۹۹۳ خانه ی مد سن لورن به شرکت دارو سازی سانوفی (Sanofi) به قیمت تقریبی ۶۰۰.۰۰۰.۰۰۰ دلار فروخته شد. آلبر الباز (Alber Elbaz) در طول فصل های ۱۹۹۸ تا ۱۹۹۹ ۳ مجموعه ی این کمپانی را طراحی کرد. آلبر هم اکنون در لانوین (Lanvin) فعالیت می کند. در سال ۱۹۹۷ پیر برجی، اِدی سیلمَن (Hedi slimane) را به عنوان مدیر هنری منصوب کرد و آن ها مجموعه ی YSL Rive Gauch Homme را مجدداً روانه ی بازار کردند. دو سال بعد اِدی سیلمن تصمیم به ترک کمپانی سن لورن گرفت. در سال ۱۹۹۹ گوچی (Gucci) این کمپانی را خریداری کرد و از تام فورد (Tom Ford) به عنوان طراح بخش پوشاک حاضری استفاده کرد، خود سن لورن نیز وظیفه ی طراحی مجموعه ی پوشاک مد زنانه را بر عهده گرفت.
لوازم آرایشی و عطر ایو سن لورن
لوازم آرایشی و عطریات به مدت طولانی در محصولات ارائه شده توسط طراحان بوده و اولین عطر زنانه ایو سن لورن در سال 1964 میلادی معرفی گردید. Y و بسیاری از عطرهای دیگر مانند اوپیوم، کوروس و پاریس تبدیل به محصولات مدرن کلاسیک در دنیای عطر از جمله پرفروشترین ها شدند. همچنان افزایش طرفداران این برند با ارائه همیشگی محصولاتی مثل بیبی دال، ال و لنوییت د لوم ادامه پیدا کرد. ایو سن لورن عطریات خود را با همکاری شرکت اورال به تولید می رساند.
ایو سن لورن تا به حال 156 عطر را در کارنامه عطری خود ثبت کرده که با همکاری عطرسازانی همچون کارین دوبرئول، ژان آمیک، رالف اسکوئگر، سیسیل ماتون، ژاک کاوالیر، اولیویه کرسپ، ژان کلود النا، ژان فرانسوا لاتی، پیر بوردون، آنیک مناردو به، میشل ژیرار، اولیویه پسکوئکس، آن فلیپو ، پیر وارگنیه، دومینیک رو پین، اولیویه پالگ، کارلوس بنائیم، ژولیت کاراگوئزوگلو، کالیس بکر، آلبرتو موریلاس، لوک دونگ، هانارینبلان، ناتالی لورسن، ماری سالامان، ژان لویی سوئیزاک، بویلوت ماری، سوفیا گروجزمن، لوران برویر، سوفی کینز لابه و دانیلا (روشه) اندری یر ساخته شده اند.
در سال 1957، سن لوران در سن 21 سالگی خود را به عنوان طراح اصلی خانه دیور دید. در بهار 1958 او توانست شرکت را از ورشکستگی مالی نجات دهد. خطوط ساده و شعله ور اولین مجموعه او برای دیور، به نام خط تراپیز، که نوعی از A-Line 1955 دیور است، او را به شهرت بین المللی رساند. لباس‌های این مجموعه دارای شانه‌ای باریک بود که به آرامی تا لبه‌ای که فقط زانو را می‌پوشاند، گشاد می‌شد.
کلکسیون پاییز 1958 او با همان سطحی که مجموعه اولش مورد استقبال قرار گرفت، مورد استقبال قرار نگرفت و مجموعه‌های بعدی برای خانه دیور که شامل دامن‌های قلاب‌دار و مدهای بیت‌نیک بود، مورد حمله مطبوعات قرار گرفت.
در سال ۱۹۵۹ توسط فرح دیبا که دانشجوی پاریس بود، برای طراحی لباس عروسش برای ازدواج با شاه ایران انتخاب شد.
خدمت اجباری ایو سن لورن
در سال 1960، سن لوران خود را برای خدمت در ارتش فرانسه در طول جنگ استقلال الجزایر معرفی کرد. نری کارا می نویسد که در آن زمان گمانه زنی هایی وجود داشت مبنی بر اینکه مارسل بوساک، صاحب خانه دیور و یک بارون قدرتمند مطبوعاتی، دولت را تحت فشار قرار داده بود تا سن لوران را در سال های 1958 و 1959 سرباز نکند، اما پس از فصل فاجعه بار 1958، مسیر خود را معکوس کرد و درخواست کرد که طراح به خدمت سربازی برود تا بتواند جایگزین شود.
سنت لوران به مدت 20 روز در ارتش بود تا اینکه استرس ناشی از هجوم توسط سربازان دیگر منجر به بستری شدن او در یک بیمارستان نظامی شد، جایی که خبر اخراجش از دیور را دریافت کرد. این وضعیت او را تشدید کرد و او را به بیمارستان نظامی Val-de-Grace منتقل کردند، جایی که به او دوزهای زیادی از آرام بخش ها و داروهای روانگردان داده شد و تحت درمان با الکتروشوک قرار گرفت. سن لوران خود منشأ مشکلات روانی و داروهای روانی بود.
پس از مرخصی از بیمارستان در نوامبر 1960، سن لوران از دیور به دلیل نقض قرارداد شکایت کرد و پیروز شد. پس از یک دوره نقاهت، او و شریکش، صنعتگر پیر برژ، خانه مد خود Yves Saint Laurent YSL را با سرمایه میلیونر آمریکایی جی. مک رابینسون راه اندازی کردند. این زوج در سال 1976 به طور عاشقانه از هم جدا شدند اما شرکای تجاری باقی ماندند.
محبوبیت ایو سن لوران
در دهه‌های 1960 و 1970، این شرکت روندهای مد مانند ظاهر بیت‌نیک، ژاکت‌های سافاری برای مردان و زنان، شلوارهای تنگ، چکمه‌های بلند و ران‌های بلند و احتمالاً معروف‌ترین کت و شلوار تاکسیدو کلاسیک برای زنان در سال 1966، Le Smoking، را رایج کرد. بسیاری از آنها الهام گرفته از زندگی زنان در فضای سیاسی-اجتماعی آن زمان بودند، به ویژه معرفی لباس شلوار او در سال 1968 پس از مشاهده قیام های عصر فرانسه در آن سال. سن لوران همچنین پوشیدن سیلوئت را رایج کرد. و با شروع در سال 1978 سبک های گسترده و شانه دار که مشخصه دهه 1980 بودند، معروف شد.
ایو سن لوران تغییرات جدیدی را در صنعت مد در دهه 60 و 70 ایجاد کرد. این طراح فرانسوی خانه Pret-a-Porter House YSL Rive Gauche خود را در سال 1967 پیدا کرد، جایی که او شروع به تغییر تمرکز خود از مدل Haute Couture به لباس آماده کرد. یکی از اهداف این بود که طیف گسترده‌تری از سبک‌های مد روز را برای انتخاب در بازار به دلیل مقرون به صرفه بودن و ارزان‌تر بودن در دسترس قرار دهیم.
او اولین شیک پوش فرانسوی بود که با خط کامل پرت-آ-پورتر (آماده برای پوشیدن) ظاهر شد، اگرچه آلیشیا دریک این حرکت را به دلیل تمایل سن لوران برای دموکراتیک کردن مد می داند. دیگران به این نکته اشاره می کنند که سایر خانه های مد در حال آماده سازی خطوط پرت-آ-پورتر در همان زمان بودند – خانه ایو سن لوران فقط ابتدا خط تولید خود را اعلام کرد. اولین فروشگاه Rive Gauche این شرکت که خط پرت-آ-پورتر را می فروخت، در خیابان تورنون در منطقه 6 پاریس در 26 سپتامبر 1966 افتتاح شد. اولین مشتری کاترین دونو بود. او در نهایت لباس های زیادی را برای فیلم هایی مانند ضربان قلب، پری دریایی می سی سی پی و عشق به ابدیت ساخت.
و بسیاری از مجموعه‌های او با استقبال مثبت طرفداران و مطبوعات مواجه شدند، مانند مجموعه پاییز 1965، که کت و شلوار تاکسیدو طراحی شد Le Smoking و مجموعه موندریان او در سال 1965. مجموعه های دیگر جنجال برانگیخت، مانند مجموعه بهار 1971 او که از مد دهه 1940 الهام گرفته شده بود. برخی احساس کردند که اشغال فرانسه توسط آلمان در طول جنگ جهانی دوم را رمانتیک می کند، چیزی که او تجربه نکرده بود، در حالی که برخی دیگر احساس می کردند که سودگرایی غیرجذاب آن زمان را بازگرداند. او در دهه 1970 به عنوان برجسته ترین طراح جهان در نظر گرفته شد و طرح های خود را با نیازهای زنان مدرن تطبیق داد.
در طول دهه‌های 1960 و 1970، سن لوران یکی از برجسته ترین طراحان پاریس به حساب می‌آمد. مصرف کننده کوکائین زمانی که او به طور فعال بر تهیه یک مجموعه نظارت نداشت، مدتی را در ویلای خود در مراکش سپری کرد. ایو سن لوران از ستایشگران بزرگ مارسل پروست بود که میهمان مکرر گاستون گالیمار، یکی از صاحبان قبلی ویلا بود.
او در میان مردم بسیار محبوب شد، اما نه نزد منتقدان، و در نهایت چندین برابر بیشتر از مسیر مد لباس برای سن لورن و درآمد کسب کرد. با این حال، سن لوران، که سال‌ها سلامتش در خطر بود، تحت فشار طراحی دو مجموعه مد لباس و دو مجموعه پرت-آ-پورتر در هر سال، دچار بی نظمی شدند. او به طور فزاینده ای به الکل و مواد مخدر روی آورد. در برخی از نمایش ها، او به سختی می توانست از باند فرودگاه در پایان نمایش راه برود و مجبور بود توسط مدل ها حمایت شود.
پس از معرفی در سال 1978 از لباس‌های شانه بزرگ که در دهه 1980 تهیه کرده بودند، به مجموعه‌ای از استایل‌های محدود که عمدتاً بر روی کت‌های شانه‌های بزرگ، دامن‌های باریک و مدل‌هایی که در طول دهه تفاوت چندانی با هم نداشتند تکیه کرد. در برخی از نویسندگان مد، از دست دادن مخترعات سابق او ابراز تاسف می کنند و برخی دیگر از این آشنایی استقبال می کنند. پس از یک نمایش فاجعه بار در سال 1987 در شهر نیویورک، که تنها چند روز پس از سقوط بازار سهام "دوشنبه سیاه"، ژاکت های 100،000 دلاری جواهرات را به نمایش گذاشت، او مسئولیت خط تولید پرت-آ-پورتر را به دستیارانش سپرد.
مدل های مشهور ایو سن لوران
سن لوران که در میان مشتریان زن مورد علاقه اش بود، مدل های متعددی داشت که الهام بخش کار او بودند. از جمله آنها عبارتند از: مدل فرانسوی Victoire Doutreleau که اولین نمایش مد خود را در سال 1962 افتتاح کرد. لولو د لا فالایز، دختر یک مارکی فرانسوی و یک مدل انگلیسی-ایرلندی، که طراح جواهرات این برند شد. بتی کاترو، دختر نیمه برزیلی یک دیپلمات آمریکایی که سن لورن او را "خواهر دوقلوی" خود می دانست. بازیگر فرانسوی کاترین دونو; مدل فرانسوی دانیل لوکت دو سن ژرمن، که الهام بخش لباس Le Smoking بود. مونیا، مدلی از مارتینیک که عروس پر استفاده در فشن شوهایش بود. لوسی دو لا فالایز، مدل ولزی-فرانسوی و خواهرزاده لولو، که در فشن شوهای او در سال های 1990-1994 عروس بود. طراح جواهرات پالوما پیکاسو; تالیتا گتی بازیگر هلندی; نان کمپنر، جامعه‌شناس آمریکایی، که به عنوان سفیر این برند انتخاب شد. مارینا اسکیانو مدل ایتالیایی که بوتیک های YSL را در آمریکای شمالی مدیریت می کرد. مدل فرانسوی نیکول دوریر، که مدیر نمایش‌های باند او شد و بعداً «خاطره» خانه‌اش وقتی به موزه تبدیل شد و مدل فرانسوی Laetitia Casta که در فشن شوهایش در سالهای 1998-2001 عروس بود.
در سال 1983، سن لوران اولین طراح مد زنده بود که توسط موزه هنر متروپولیتن با یک نمایشگاه انفرادی مورد تقدیر قرار گرفت. در سال 2001، ژاک شیراک، رئیس جمهور فرانسه، به او درجه فرماندهی لژیون دونور اعطا شد. سن لوران در سال 2002 بازنشسته شد و به طور فزاینده ای منزوی شد. در سال 2007، از سوی نیکلا سارکوزی، رئیس جمهور فرانسه، به او درجه افسر بزرگ لژیون افتخاری اعطا شد. او همچنین بنیادی را با Bergé در پاریس برای ردیابی تاریخ خانه YSL با 15000 شیء و 5000 تکه لباس ایجاد کرد.
اتمام زندگی ایو سن لورن
سن لوران در 1 ژوئن 2008 بر اثر سرطان مغز در اقامتگاه خود در پاریس درگذشت. بر اساس گزارش نیویورک تایمز، چند روز قبل، او و برگه در یک اتحادیه مدنی همجنس گرا در فرانسه ملحق شده بودند. هنگامی که تشخیص داده شد که سن لورن بیمار است و تنها یک یا دو هفته از زندگی اش باقی مانده بود، برگه و دکتر متقابلاً تصمیم گرفتند که بهتر است او از مرگ قریب الوقوع خود اطلاعی نداشته باشد. برگه گفت: من معتقدم که ایو آنقدر قوی نبود که این را بپذیرد.
او در پاریس در یک مراسم تشییع جنازه کاتولیک به خاک سپرده شد. شرکت کنندگان در تشییع جنازه شامل ملکه سابق ایران فرح پهلوی، برنادت شیراک، کاترین دونو و رئیس جمهور نیکلا سارکوزی و همسرش کارلا برونی بودند.
جسد او سوزانده شد و خاکسترش در مراکش، در باغ ماژورل، یک اقامتگاه و باغ گیاه‌شناسی که او از سال 1980 با برگه مالک آن بود و اغلب برای یافتن الهام و پناهگاه از آن بازدید می‌کرد، پراکنده شد. برگه در مراسم تشییع جنازه (به زبان فرانسوی) گفت: من همچنین می دانم که هرگز شمارا فراموش نمیکنم و مدیون شما هستم و روزی زیر نخل های مراکشی به شما خواهم پیوست.
در فوریه 2009، حراجی از 733 مورد توسط کریستیز در کاخ بزرگ برگزار شد، از نقاشی‌های پیکاسو گرفته تا مجسمه‌های مصر باستان. سن لوران و برگه در دهه 1950 شروع به جمع آوری آثار هنری کردند. قبل از فروش، برگه اظهار داشت که تصمیم برای فروش این مجموعه به این دلیل گرفته شده است که بدون سن لوران، "بخش عمده ای از اهمیت خود را از دست داده است"، با درآمد پیشنهادی برای ایجاد یک بنیاد جدید برای تحقیقات بیماری ایدز فروخته شد.
قبل از شروع فروش، دولت چین تلاش کرد فروش دو سر مجسمه از دوازده سر مجسمه برنزی که از کاخ تابستانی قدیمی در چین در طول جنگ دوم گرفته شده بود را متوقف کند. یک قاضی فرانسوی این ادعا را رد کرد و مجسمه های سر خرگوش و موش به قیمت 1،574،5000 یورو فروخته شد. با این حال، خریدار ناشناس خود را Cai Mingchao، نماینده صندوق گنجینه ملی جمهوری خلق چین اعلام کرد و ادعا کرد که او به دلایل اخلاقی و میهن پرستانه هزینه آنها را پرداخت نخواهد کرد. این سرها تا زمانی که فرانسوا پینو، مالک بسیاری از برندهای لوکس از جمله ایو سن لوران، در اختیار برگه قرار گرفت. سپس آنها را در مراسمی در 29 ژوئن 2013 به چین اهدا کرد.
در روز اول فروش، تابلوی Les coucous, tapis bleu et rose اثر هنری ماتیس رکورد جهانی قبلی را که در سال 2007 برای یک اثر ماتیس ثبت شده بود، شکست و به قیمت 32 میلیون یورو فروخته شد. فروش رکورد شکنی 342.5 میلیون یورو (307 میلیون پوند) بود. حراج بعدی، 17 تا 20 نوامبر، شامل 1185 کالا از ویلای نرماندی این زوج بود. اگرچه به اندازه حراج اول چشمگیر نبود، اما آخرین خودروی مرسدس بنز طراح و چمدان هرمس او را به نمایش گذاشت.
فوربس در سال 2009 سن لورن را به عنوان پردرآمدترین چهره مرده شناخته شد.
